Hoi!
Mijn naam is Charlotte.
Sinds ik een klein meisje was houd ik al van verhalen bedenken. Op mijn slaapkamer bouwde ik hele universums, met mijn knuffels in de hoofdrol, die niemand anders zag. De wildste avonturen schreef ik op in mijn kleine, oranje Winnie de Pooh boekje om ze vervolgens voor te lezen aan wie het dan ook wilde horen. En 's avonds keek ik het meest uit naar het moment dat mijn moeder bij me op bed kwam zitten, om de dag door te nemen, een verhaaltje te lezen of met mij mee te gaan op mijn nieuwste avontuur.
Het verhaal van Vos.
Vos was altijd al een beetje anders. Terwijl de andere dieren tevreden waren met lopen, springen of zwemmen, keek Vos steeds omhoog. Naar de wolken die zomaar van vorm veranderden. Naar vogels die wegvlogen zonder agenda of planning, en naar de zon die precies wist wanneer ze moest opkomen
Vos vroeg zich af: “Als zij allemaal zo graag daar boven zijn… wat zou daar dan te zien zijn?”
​
Maar ja... vossen vliegen niet. Dat wisten alle dieren. En als iets vaak genoeg wordt herhaald, beginnen we het vanzelf te geloven.
Behalve Vos.
​
Vos verzamelde verhalen, probeerde dingen uit, struikelde duizend keer over zijn eigen poten, en ontdekte iets bijzonders: je hoeft niet te kunnen vliegen om wél op te kunnen stijgen. Soms helpt het om op een andere plek te gaan staan. Soms helpt het om met iemand mee te kijken. En soms helpt het om je ogen dicht te doen en het je gewoon te verbeelden.
​
Uit dat idee ontstond Vos Wil Vliegen: een plek waar kinderen kunnen ontdekken dat hun binnenwereld net zo groot en avontuurlijk is als de wereld daarbuiten. Een kaartenset die de fantasie stimuleert, gesprekken start en kinderen laat experimenteren met het verwoorden van hun gedachten en gevoelens. Niet omdat er één “juiste” manier is om te voelen of bedenken, maar omdat elk kind - hoe druk, dromerig, gevoelig of eigenwijs ook - een eigen soort vleugels heeft.
​
De kaarten zijn gemaakt om samen mee te dwalen, te lachen, te fantaseren, vragen te stellen en soms een klein beetje moed te verzamelen. Zonder lesjes, zonder gedragsstickers, zonder “zo hoort het”. Gewoon ruimte. En een Vos die fluistert: “Kijk, daar is nog een hoekje van je fantasie waar nog van alles ligt te wachten.”
​
Vos vliegt misschien niet letterlijk, maar hij neemt kinderen wel mee de lucht in, net hoog genoeg om hun eigen verhaal te zien. En wanneer ze weer landen, dan doen ze dat met beide benen stevig op de grond, wetende dat jij er bent om ze met je armen wijd open weer op te vangen.